Laatste nieuws
Arabesken nr.52 verschenen
Het nieuwe nummer van Arabesken staat in het teken van Couperus en Japan. Dit naar aanleiding van de nieuwe tentoonstelling in het Louis Couperus Museum over dit onderwerp, en de fraai geïllustreerde heruitgave van Couperus' postume verhalenbundel Het snoer der ontferming, die hij schreef naar aanleiding van zijn reis door het land van de Rijzende Zon.
Uitgelicht
'Ik geef het toe: vanuit een bepaalde gezichtshoek gezien zijn jullie, ezels, nauwelijks interessant. Jullie gaan met je frustraties niet naar de psychiater, plegen geen zelfmoord en evenmin gaan jullie de politiek in (hoewel talloze ezels zich daarin begeven). Maar nee, zoals de grote schrijver jouw natuur in De verliefde ezel beschrijft…het komt mij voor dat hij nooit echt geprobeerd heeft iets van je wonderbaarlijke karakter te begrijpen.'
'Louis Couperus’ Metamorfoze heb ik na bijna een halve eeuw opnieuw gelezen. Ik was toen wat jonger dan Hugo Aylva in het eerste van de vijf boeken waaruit deze roman uit 1897 bestaat. Hoewel ik nu de hoofdfiguur een zelfmiddelpuntig verwend nest vind, kon ik mij toen volledig vereenzelvigen met de twintigjarige dichter, die zwoegde op zijn terzinen om Torquato Tasso met diens Aminta tot leven te wekken.'
Als een van de eerste Nederlandse schrijvers stelde Couperus het probleem van (seksueel) geweld binnen het huwelijk aan de orde. In Langs lijnen van geleidelijkheid analyseerde hij met uiterste precisie welke ongeneeslijke wonden de slachtoffers van een dergelijke terreur worden toegebracht. Maar zich inleven in de daders, hún motieven, angsten of gekrenktheden – dat was voor Couperus een station te ver.
Jarenlang vroeg de redactie van Arabesken aan verschillende auteurs om zijn of haar favoriete fragment van Louis Couperus toe te lichten. Classicus Rudi van der Paardt koos voor het verhaal ‘Begeertes naar kleine wijsheden’ uit de bundel Korte arabesken, één van de weinige teksten waarin Couperus een oordeel geeft over zijn vader.
Over het Louis Couperus Genootschap
Het Louis Couperus Genootschap werd in 1993 opgericht om liefhebbers van het werk van
Louis Couperus (1863-1923) bijeen te brengen en wetenschappelijk onderzoek naar het leven en het oeuvre van de auteur te stimuleren. Het Genootschap organiseert elk jaar lezingen, voorstellingen en andere activiteiten, waarbij het leven en werk van Couperus centraal staan. U steunt het Genootschap, dat niet wordt gesubsidieerd, voor slechts 2,10 euro per maand!
Lees verder >>
Nieuws
 Van jonge mensen, de dingen, die nog komen gaan… Door Peter Hoffman Een heuse rel rond Couperus, wie had dat anno nu nog verwacht? Aanleiding is het initiatief van neerlandica Michelle van Dijk om Van oude menschen, de dingen die voorbij gaan… te hertalen, om zo Couperus’ beroemde roman weer toegankelijk te maken voor jonge lezers. En dat is hoognodig volgens haar, want zijn proza is ‘veel te bloemrijk voor deze moderne tijd, met zijn herhalingen, de neologismen, de gallicismen, de puntjes… de uitroeptekens!! Maar dat wat nog het meest afwijkt van onze taal nu, is de zinsvolgorde (-lengte ook, ja). En geloof me, dat is dus iets waar een jonge lezer over struikelt’. Eerst even iets over het misverstand dat Couperus’ taalgebruik en stijl mettertijd zou zijn ‘verouderd’. De waarheid is dat Couperus’ manier van schrijven al ouderwets en ingewikkeld werd bevonden voordat zijn paarse inkt goed en wel was opgedroogd. En niet alleen door scholieren. Lees een willekeurige recensie van zijn werk uit die tijd, en je stuit steeds weer op dezelfde bezwaren: ‘de gemaaktheid van stijl en woordenkeus’, ‘het kwistig gebruik van Fransche uitdrukkingen’, ‘opzettelijke gekunsteldheid’, ‘verwrongen zinsconstructies’, enzovoort. Wat dat aangaat had Van Dijk honderd jaar geleden al aan de slag gekund. |