Het type van de ‘breekbare man’ komt vooral voor in verhalende teksten van Louis Couperus, maar ook in romans, novellen en verhalen van auteurs als Frans Coenen, Marcellus Emants en Johan de Meester. Deze schrijvers presenteren dit karakteristieke verhaalpersonage op een opmerkelijk overeenkomstige wijze, zowel wat betreft de beschrijving van zijn uiterlijk en innerlijk als wat de manier aangaat waarop hij in hun verhalen functioneert.

Lees verder >>

Rond 1900 dient zich een nieuwe richting aan in de Nederlandse literatuur. Het naturalisme van Zola heeft inmiddels school gemaakt, maar schrijvers als Van Eeden, Van Deyssel en Henriette Roland Holst slaan andere paden in, op zoek naar een onzichtbare, hogere werkelijkheid. Critici uit die tijd spreken over een nieuw-mystieke mode in de literatuur. Ook Couperus werd door deze nieuwe richting beïnvloed. Vooral Maurice Maeterlinck heeft zijn sporen nagelaten in het werk van de auteur.

Lees verder >>.

'Uiteindelijk is dat de grondtoon van Couperus' adembenemende oeuvre: het vergeefse streven naar geluk, de onverbiddelijke vergankelijkheid van alles. Alleen schoonheid schept de illusie dat je daar aan kunt ontsnappen – heel even.'

Lees verder >>.

'De berg van licht is het woord-geworden orgasme. Krankzinnig, al die neologismen waarvan vooral 'lustkreunen' mij altijd is bijgebleven. Ik heb het er weer bij gepakt en nu ik er doorheen blader, moet ik opeens aan een bekende hedendaagse Nederlandse auteur denken.'

Lees verder >>
.